Derdimi sormayın bana,
Çünkü anlatırsam ağlarım,
Her cümlem bir enkaz,
Her kelimem bir yıkıntı taşır içinden.
Ve sustukça içimde büyür,
Bir ömürlük yangın gibi…

Derdimi sormayın bana,
Gülüşümde saklı cenazeler var.
Neşem dediğiniz;
Acıya giydirilmiş bir yalandır belki de.
Ve ben her gün biraz daha eksilirken,
Kimse bilmez neremden kanadığımı…

Derdimi sormayın bana,
Çünkü kelimeler ihanet eder bazen.
Sustuğum yerde bile duyulur,
Kalbimin kırık çığlığı.
Bilseniz de değiştirmezsiniz hiçbir şeyi,
O yüzden anlatmaya da değmez artık…

Derdimi sormayın bana,
Soran çok ama duyan yok.
Herkes kendince geçer içimden,
Kimse gerçekten kalmaz yanımda.
Ben de unuttum belki,
Ne zaman gülümsemeyi bıraktığımı…

Derdimi sormayın bana,
Ama bir gün gözlerime dikkatle bakın.
Orada sessizce çırpınan bir ben var hâlâ,
Kırılmış, yorgun ama dimdik duran…
Ve bilin ki;
En derin acılar, en sessiz insanlarda yaşar.