Çocuklar büyüdü, gördü sırrını .
Bin yıllık gerçeği, baktı görmedi.
Yaş elliyi geçmiş, yüzde arını.
Doymuş yalan ile, baktı görmedi.

Dağları taşları, yol tutar çocuk.
Ana babasında, bulunmaz haşlik.
Üstün de başında, var mı ki kışlık.
Onca bey diyeni, baktı görmedi.

Kuşlar gibi uçar, döner boşuna.
Yetim öksüz başın, yarar taşına.
Sekiz çocuk doymaz, ekmek aşına.
Zengini kör olur, baktı görmedi.

Bir yudum suyuna, muhtaç destiden.
Kış da geçer bahar, gelir üstünden.
Çocuk çeker kimse, sormaz halindan.
Yoksulu açlığı, baktı görmedi.

Onca haksızlıga, konuşsa dilim.
Anlatır mi bunca, kelime ilim.
Gerseler çarmıha, yaksalar külüm.
Göğe savruldu da, baktı görmedi.

Ekmeği bol eyle, suyuda katık
Elinde sopası, vermiyor kirtik.
Başında mor çatı, üstü de örtük.
Yemiş kul hakkini, baktı görmedi.

Boşuna mı beyler, çekilen çile.
Dökülen dilinden, vallahi hile
Kan kırmızı açar, baharda güle.
Solar can fidanlar, baktı görmedi.

Söyle ATA’m söyle, derdini söyle.
İnsanı kamil ol, gönülden eyle.
Yazsın kağıt kalem, divana böyle.
Görür gözü kördür, baktı görmedi.


----------------Haydar ATA -