Ne zor şeymiş bu yalnızlık.
Ne de dertlerim, çaresiz.
Üst üste gelen, kabusların.
Karabasanların bastığı gecelerde.
Duvarlar konuşmaz.
Açık penceremde, rüzgarın savurduğu;
Sen geleceksin gibi, ayak seslerinde.
Kapı gıcırtıların da ürperirim.
Duvarların, çığlık çığlığa bağırdığı.
Üstüme çöken yokluğunda,
Yalnız yürüdüğüm sokaklarda.
Herşeyin, konuşmadan yürüdüğü.
Sessiz çığlıklarda yaşarım.
Işıkları açsam, gözüm dayanmaz.
Gözümü kapatsam, sen girersin içine.
Uykusuz ve yalnız gecelerde,
Bir tek, sokak kedisi gelir.
Can şenliği olur, yokluğunda.
Gelirde, her zaman değil hani..
Sessizlik, gecelerin derinliğinde.
Bağıra bağıra gelir, üstüme üstüme..
Senin yokluğunda;
Masa,
Sandalye,
Duvarda tablo..
Oturduğum koltuk.
Balkon camlarımda, rüzgar uğultusu.
Korkutur beni, Can’ım .
Yalnızlık, sessiz çığlıktır yüreğime.
Kaç uykusuz gecede,
Kaç sabah olur, sen yoksun.
Bağıra bağıra gelir, üstüme üstüme.
Herşey, anlamını yitirir.
Kulaklarım duymaz, sesini unuttu..
Gözlerim görmeyeli cananı.
Eşyalar konuşur, suskun gecelerde
Kaç gün, kaç ay geçer bilinmez.
Sensizlik çöker, gecelerime..

—–—–—Haydar ATA—
10.04.2016