Bir lokmayı paylaş, iki aç doyar.
Dünyayı yediler, toklar doymadı.
Bir hırka gelip de, çıplağı soyar.
Çok kişiler zengin, oldu doymadı.

Eğil gel can pirim, eşiğe yüz sür.
Dara düşer talip, derdine el sür.
İnsanı şah yapar, ağzında dildir.
İnsanlık yolundan, çıktı doymadı.

Çocuğu kadını, ölür ecelsiz.
Sağa sola kaçar, düşer mecalsiz.
Ne ettiler yazsam, kelam çaresiz.
Seyretti insanlık, öldü doymadı.

Eğil gel can pirim, eşiğe yüz sür.
Dara düşer talip, derdine el sür.
İnsanı şah yapar, ağzında dildir.
İnsanlık yolundan, çıktı doymadı.

İnsandır sanıp da, bakma yüzüne.
Her cümlesi yalan, kanma sözüne.
Daha değmedi mi, kemlik özüne.
Yalanla beslendi, daha doymadı.

Eğil gel can pirim, eşiğe yüz sür.
Dara düşer talip, derdine el sür.
İnsanı şah yapar, ağzında dildir.
İnsanlık yolundan, çıktı doymadı.

Yol bilmez yolun da, dürüst arama.
Ne acılar çektim, sardım yarama.
Zenginlik para pul, ahlak arama
Yoksul halk uyudu, toklar doymadı.

Eğil gel can pirim, eşiğe yüz sür.
Dara düşer talip, derdine el sür.
İnsanı şah yapar, ağzında dildir.
İnsanlık yolundan, çıktı doymadı.

Aşık ATA’m coştu, sele karıştı
Açtı gönül bağım, güle karıştı.
Bir lokma bir ekmek, yokla paylaştı.
Kötüler elinden, aldı doymadı.

Eğil gel can pirim, eşiğe yüz sür.
Dara düşer talip, derdine el sür.
İnsanı şah yapar, ağzında dildir.
İnsanlık yolundan, çıktı doymadı.


----------------Haydar ATA --