Bir harf vardı var olmadan evvel,
Sırlı, kadim, ebedi bir kıvılcım.
O harf ki kainatın anahtarı,
Kâinatı yazan ilk mürekkep damlası.

“Ol!” dedi Rab, ses verdi harf,
Bir kelime oldu, oldu her şey.
Kûn’dur o, sırların kapısı,
Her varlığın özü, ilk başlangıcı.

Harfin sesi yankılanır göklerde,
Yıldızlar susar, o susmaz hiç.
Kûn dedi Allah, yaratıldı her şey,
O ilk harf, varlığın ebedî sesi.

Sessizlikte patlayan bir kıvılcım,
Harfin gücüyle doğar evren.
Kalpte bir kıvılcım, ruhta ateş,
O harf olur, hayat olur, nefes olur.

Kûn’dur her harfin arkasındaki sır,
Yaratmanın nefesi, hayatın mührü.
İlk harf, ilk ses, ilk nur, ilk söz,
Yokluktan varlığa uzanan köprü.

Ol dedi Rabbin, harf titredi,
Sonsuzluğun kapısı ardına kadar açıldı.
Kûn’da birleşir zaman ve mekân,
Ve başlar aşkın sonsuz yoldan akışı.

Gökyüzü mavisi o harfi taşır,
Denizler o kelimenin yansımasıdır.
Her yaprak, her taş, her hayat parçası,
O harfin ezgisini fısıldar.

Bir kelamdır ki sessizlikten doğar,
Bir fısıltıdır kalpte saklı kalan.
Harfin sırrı, gizemli bir perde,
Kûn’u anlamak vuslatın kapısıdır.

Ruhun derinliklerinde yankılanan,
Bir harf, bin anlam, sonsuz ilham.
O ilk harf olmasa, ne hayat, ne nefes,
Sonsuzluk bile anlamsız olurdu.

Her harf bir damladır o denizde,
Kûn ise o denizin ilk damlası.
Bir harf yazıldıysa deftere,
O defter hayat olur, ışık olur.

Ey gönül! Dinle o harfin sesini,
O ilk kıvılcımı, o yaratışı.
Her nefeste Kûn’u hatırla,
Ol demek, var olmak demektir.

O harf ile başlar her şey yeniden,
Kûn ile aydınlanır karanlıklar.
Yaratıcı’nın emri, yüce kelamı,
İlk harf Kûn, en büyük mucize.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(21 Temmuz 2025)