(Kalbin ritmi de sensin, sebebi de...)

Oturuyorsun tam karşıma
Ama gözlerin değil,
Sessizliğin yargılıyor beni.
Kalbim kürsüde çırılçıplak
Ne savunmam kaldı,
Ne inkâr edecek bir bahanem.

Her atışı, bir tanıklık artık:
“Onu sevdin.”
İtiraz edemiyorum.
Çünkü her ritimde sen varsın.
Çünkü her susuşumda,
Senin adını içime yutan
Bir yankı taşıyorum.

Kalbim kendine dava açtı
Sebep: Fazla sevmek
Delil: Her şiirimde saklısın
Tanık: Gece…
Çünkü o hep oradaydı
Sensizliğime şahit.

İlk cümleyi sen kurmadın,
Ama kalbim attı adını
Her atışta senin hecen
Her hecede bir sitem
Her sitemde bir gülümseyiş…

"Ne istiyorsun?" dediler bana.
Dedim ki:
"Onun içime düşürdüğü sessizliği affetmek istiyorum."
Çünkü aşk,
En çok affedemediğinde derinleşir.

Kalbin ortasında
Bir kürsü kurdum sana.
Ne çıkıp savunma yaptın
Ne kaçıp inkâr ettin.
Ama gözlerin…
İtiraf kadar keskin,
İnfaz kadar netti.

Ve ben ilk kez
Bir aşkta suçlu olmayı istedim.
Çünkü aşkın yargısı
Beraatten değil,
Kalbin teslimiyetinden geçer.

Sen kalbin ritmini değiştirdin
Ama sebebi de sendin.
Sana çarpan her atış
Bir dosya gibi birikti içimde.
Ve bu dosyada
Hiçbir aşk kolay kapatılmıyor.

Sana söylemediğim her cümle
Şimdi tanıklık ediyor bana
Ve en sonunda,
Kalbimin yazdığı karar açıklandı:

“Seni sevmek bir suçsa,
O suçun en güzel cezası
Sensizliktir.”

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(7 Şubat 2025)