Sözlerimi susturan
Sadece senin gölgen, Tomris
Konuşmak istiyorum, ama
Senin karanlığın
Ağır ağır boğuyor nefesimi.

Her kelimem bir düğüm,
Her nefesimde senin yankın
Konuşsam da, susturuluyorum
Kendi sessizliğimde.

Gölgen, bir duvar gibi önümde
Aşılmaz, dokunulmaz
Ve ben
Sesimi kaybediyorum,
Seni anlatmaya çalışırken.

Sözlerim kaçıyor,
Kelimelerim dağılıyor
Senin gölgenin içinde,
Bir kayıp çocuk gibi.

Yine de deniyorum,
Susmamak için,
Ama sen
Sessizce beni yutuyorsun.

Dilin bağlandı,
Kalbim ağıt yaktı sessizce
Ama o gölge
Kelimeleri ezdi,
Ve ben
Geri çekildim karanlığa.

Belki de bu yüzden
Suskunluğumda yaşıyorum
Ve gölgene teslim oluyorum.

Ama unutma, Tomris
Bir gün o gölge eriyecek
Ve sözlerim
Sana ulaşacak,
Sana anlatacak
Kendimi, seni, bizi…

Ve o gün
Sessizlik değil,
Sesim yankılanacak göklerde
Karanlığın içinden doğan bir ışık gibi.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 TEMMUZ 2025)