Gizli bir yara taşıyorum, Tomris
Görünmez,
Ama derin,
Ve her gece sessizce kanıyor.

Kimse bilmiyor ne kadar yorgun
Kimse duymuyor kalbimin fısıltısını
Saklı bir acı bu,
Sadece ben hissediyorum derinlerde.

Her tebessümün ardında
Bir hıçkırık saklı,
Her suskunluğumda
Bir fırtına kopuyor.

O yara ki
İçimde büyüyen,
Yalnızca ben dokunabiliyorum ona,
Ve yalnızca ben iyileştirebiliyorum.

Gecenin koynunda, yalnızlığın koynunda
Sarsılıyorum, ama kimseye gösteremiyorum
İçimde fısıldayan o sessiz feryat
Sana ulaşamayan,
Ama hâlâ seni çağıran.

Kelimeler yetersiz kalıyor
O acının önünde
Ve ben
Suskunluğumun içinde
Bir kelime olmadan yitip gidiyorum.

Belki de en zor olanı bu, Tomris
Görülmemek, anlaşılmamak,
Ama o yara
Beni ben yapan en gerçek parça…

Ve umudum var hâlâ,
Bir gün senin de duyacağın,
O sessiz acının fısıltısını
Ve o yara
Belki de kapanacak zamanla.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 TEMMUZ 2025)