__________Hüzün kokar akşamları gurbetin!

Islak raylar üstünde demirden bir külçe
Süzülüp giderken, bakakalırsın ardından
Geride kalmışlığın nemli gözleriyle
Fonda, alaturka yorgunluğa gebe yalnızlık
Dilime düşen şarkıya irkilirim.

........................‘’Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar
......................... Yeryüzünde sizin kadar yalnızım’’

Bir serenat başlar yıldızlara, hasretle
Memleket gözlerimde samanyolu olur çoğalarak.


____________Hüzün kokar akşamları gurbetin!

Tandır ekmeği kokusunda bir özlem sarmalarken düşlerimi
Soğuk değer tenime sarındığım yün yorgan.
Ve annemin parmakları dolanır taranmamış saçlarıma
Perdeleri kapatırım sıkı sıkı,tedirgin telaşlar içinde
Penceremden sızmasın yabacısı olduğum kentin ışıkları.
Çiğ düşer, bütün sıla sözcükleri üstüne
Hem de mevsiminden önce.


____________Hüzün kokar akşamları gurbetin!

İçinde kenetlenmiş özlemlere zaptiyedir gurbet
Sancısı başlar paslı sabahların,mehtabın gölgesinde
Gün geceye,hayaller düşünceye döner
Döner durursun çaresizce...
Yaban gelir bütün gözler
Sokaklar dolusu kalabalığa rağmen,yalnızsın.
Anlamazlar içinde kopan hasret fırtınasını
Bir avuç ateş kavururken bağrını
Yağmuru dökülen göz ve burnunda tüter dumanı.
Kayıtsız ıslık senfonisine sığınır dudakların
Ağlamaklı titrekliğinden korkarak.


_____________Hüzün kokar akşamları gurbetin!

Özlemek yasak
Dil kemikleşirken hasret sözcüklerine
Doyduğun yer mi memleket diye,akıl yorarsın.
Yok, yok olmamalı!
İçinde şahlanan ölüm duygusu ürpertirken tenimi
Kendi toprağımda kazmalılar kabrimi.
Dönmeliyim geri, son şarkının bestesi düşmeden üzerime
Çekip gitmeliyim bir akşam vakti.


___________Hasret biterde bir gün
___________Gurbet biterde bir gün
___________Elimde tüm tüm yorgunluğumu taşıyan bir bavulla
___________Düşerken sılanın yollarına, çocuk telaşında
___________Akşamlar ardımdan bakakalır...

SELMA PEKŞEN