Sen geldin…
Ama ben o anı kaçırdım.
Bir şey oldu içimde,
Ve her şey tam orada sustu.

Söz söylemedik hiç,
Ama içimizde binlerce kelime öldü.
Konuşsaydık belki kırılırdık,
Ama sustukça yok olduk.

Adını hiç anmadım yüksek sesle.
Çünkü bazı harfler,
Telaffuz edilince eksilir.
Ben seni,
Eksilmesin diye içimde tuttum.

Ben seni
Yolumu kaybettikten sonra sevdim.
Beni bulduğun yer değil,
Beni bıraktığın sessizlik büyüttü.

Bir masanın kenarında
İki kadeh gibi durduk.
Sen içtin,
Ben sustum.
Ama ikimiz de sarhoştuk.

Sokakta bir ayak sesi sandım seni,
Kapı çalsa kalkardım.
Ama hep camda yağmur,
İçimde boşluk vardı..

Şimdi unuttuğum şey sen değilsin
Benim sesimdi,
Sen giderken içimde kırdığın.

Ve hâlâ bir mendil gibi katlıyorum kendimi.
Bir gün açarsan diye değil,
Artık hiç açılmasın diye.