2
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
119
Okunma
Kırdılar kalbimi fark etmeden,
ben yine gülümsedim üstüne.
Sevmenin günahı buysa eğer,
ben günahı da sevdim, sebepsizce.
Bir umut koydum pencereme,
belki dönersin diye her gece.
Rüzgâr esti, perde savruldu,
ama gelen hep aynı sessizlikti
adı hasret, ve sesi benzerdi sana.
Şimdi bir şarkı söylüyorum içimden,
yarı hüzün, yarı dua.
Ne tam ağlıyorum,
ne tam gülüyorum,
ama her cümlesinde sen varsın.
Kalbim kırık, ama hâlâ atıyor,
eksik parçası sen olsan bile.
Yorgunum evet,
ama sevda dediğin şey
böyle değilimdir söyle.
Zaman durdu gözlerinin yerinde,
ben yürüdüm, o kaldı içimde.
Bir cümle, yarım bir nefes,
sanki gidişinle eksildi o ses.
Bir bakışın eksik kaldı içimde,
bir de “gitme” diyemediğim an.
Şimdi ne adın var ne de ben,
sadece sustuğum bir zaman.
Adem Önal…
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
