2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
106
Okunma
Karanlık bir rıhtımda başladı hikâyem,
Bir yarım cümleydin dudaklarımda.
Gözlerin, unutulmuş bir şehir kadar yorgun,
Adın, rüzgârın taşıdığı tozlu bir dua.
Küllerimden kalkarım sandım hep,
Meğer küller bile yalnız yanarmış.
Bir ömür boyu içimde sakladığım sesin,
Toprak gibi ağır, kış gibi soğuk kalmış.
Kaderin kırık aynasında
Kendimi tanıyamadım bu gece.
Ne sen kaldın bende, ne ben sende,
Bir tek yarım kalan o hece…
Bir gün gidersin dediler, sustum,
Çünkü çoktan gitmiştin bakışlarınla.
Dizlerimde titreyen bir dünya taşıdım,
Yıkılmasın diye çırpına çırpına.
Kendime gömdüğüm bütün sözler,
Artık mezar taşı gibi ruhumda.
Aşk, ne başlamak ne de bitmekmiş,
Sadece kalakalmakmış tam yalnızlık ortasında.
Adem Önal…
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz