Bir gün gidersen diye
adını yüksek sesle hiç söylemedim.
Duvarlara yazmadım,
dilimle kirletmedim.
Sadece içimden geçtin…
ama öyle bir geçtin ki
ben yerimde kalamadım.

Kimse bilmedi,
ben seni ne kadar tuttum kendimde.
Gülüşünü bir sır gibi sakladım,
adını kalbimin en derin cebine koydum.
Çünkü bir gün kaybedersen,
elinde hatıra kalmasın istedim.
Sadece acı kalsın.

Seni bir geceye benzettim.
Işığın yoktu belki
ama karanlığın bile rahattı tenimde.
Gözlerini kapattığımda değil,
açtığımda kaybettim seni.
Çünkü sen gitmiyorsun
sadece bakmamayı öğreniyorsun.

Ne zaman adını duysam
bir şey içimde yer değiştiriyor.
Bir anı başlıyor
ama sonunu hatırlamıyorum.
Belki bir yarım kelime,
belki eksik bir nefes…
ama hep eksilen ben oluyorum.

Artık kimseye içimi anlatmam.
Senin dokunmadığın yerleri bile
sana ayırmışım ben.
Bir daha kimseyi sevemem derken
klişe kurmadım.
Sadece sana sığan bir kalpte
başkası fazla duruyor.