SETTİR GİT ŞİMDİ

Bir gün…
Bir gün dedim, susar içimdeki tufanlar,
Bir gün diner bu fırtına,
Sen gelirsin, “özür dilerim” dersin belki…
Ama sen gelmedin.
Senin yerine sustuğun günahların geldi!

Oturduğun köşklerde
Benim harabemden çaldığın umutlarla ısındın!
Ben taş taşıdım sana saraylar kurmak için,
Sen taşıdığım taşlarla ihanet ördün!

Benim kalbim sana vatan iken
Sen başka bayrak çektin içine!
Ben seni andıkça
Dilimi kuruttu Allah!
Çünkü senin adında
Rahmet yoktu, merhamet yoktu, vicdan yoktu!

Gözlerin…
Gözlerin bir nehir gibi görünürken
Altında kuraklık yatan bir bataklıktı!
Ben içmek istedim,
Susuzluğumla boğdun beni!

Kaç kere ağladım biliyor musun?
Duymadın…
Çünkü senin kalbinde yankı yapmıyor masumiyet!
Sen, beni benliğimle gömdün!
Ben hâlâ canlıyken üzerime toprak attın!

Ben aşkı bir dua gibi okurken
Sen içimden suretimi çaldın!
İnandım…
Bütün inandıklarıma küfrettin!

Sustum…
Sustum ki sana ahım olmasın,
Ama sen sustuğum her saniyeyi zayıflık saydın!
Ben bu gece bağırmaya geldim!

BAĞIRIYORUM!

Ey beni seven yalanlar!
Ey gözümde büyüttüğüm aldanış!
Artık ne dokunuşun kutsal
Ne adın temiz!
Yırt kendini içimden!
Temizle seni büyüttüğüm topraklarımdan!

Ben seni sevmekle
En büyük ihaneti kendime ettim!
Sen ise
Sevilmeyi harcadın...
Tıpkı kendin gibi ucuzca, hesapsızca!

Artık susmayacağım!
Bu dil seni affetmeyecek kadar yandı!
Bu göz, seni görmeyecek kadar kör kaldı!
Bu kalp…
Bu kalp seni yaşatmayacak kadar mezar oldu!

Varsın,
Adımı karalasın diller,
Seninle olmaktansa,
Yalnızlıkla dost olmak daha onurlu!
Ben onurumu geri aldım senden,
Sevgimi, gözyaşımı, inancımı da!

Yürü şimdi,
Yüzleş kendinle!
Çünkü senin düşmanın ben değilim…
Senin düşmanın,
Sana bile yalan söyleyen kalbin!

Ve hatırla...
Ben sana ellerimle umut ekerken,
Sen dizlerimden vurdun beni!
Ben geceleri senin için uykusuz kalırken,
Sen başkalarının sabahında kahvaltı oldun!


Unutma,
Sen sadece güzel yalanlar söyleyen !
Yol ortasında bırakıp kaçan bir korkaktın!


Sevmedin lan!
Hiçbir zaman sevmedin!
Yalandın baştan sona…
Ben dua ederken sen beddua ettin !
Ben kalbimi açtım,
Sen içine bile tükürdün!

Ve şimdi çıkmış utanmadan,
‘Gittim’ diyorsun ha?
Seeettiirr git!
Senin adını anmak bile haram artık bu dilde!”