Gurbetteyim şimdi.
Kıyıya çekilmiş bir sandal gibi…
Yabancı bir dilin ortasında kaybolmuş Türkçem gibi.
Bu sabah bayram namazını bile kaçırdım.
Camiye gitsem,
Kimse “nerede kaldın?” demez.
Zaten ben de kendimi tanıyamıyorum artık.
Sen gideli, her şey biraz daha eksik.
Her şey biraz daha yabancı.


---

Bugün bayrammış.
Telefonuma birkaç mesaj geldi.
Hepsi aynıydı; kuru, yapmacık, yavan.
Sanki yalnızca hatırlanmış olmak için yazılmış.
Oysa bir tek senin mesajın yeterdi bana.
“Uyandın mı kuzum? Bayramın mübarek olsun,” derdin.
O cümle için sabah gözümü açar açmaz telefona bakardım.
Ama şimdi en çok sen yoksun, anne.
Ne bir tabak börek var,
Ne de tutacak bir el…


---

Eskiden üzülsem de belli etmezdim sana.
“İyiyim,” derdim.
Çünkü bilirdim, senin canın yanarsa benimki iki kat yanar.
Bir annenin kalbi,
Evladının hüznünü taşıyamazdı.
Ben de yıllarca
Kendi acımı hep içimde sakladım.


---

Şimdi elimde bir tek yüzün kaldı.
Solmuş, kenarları yırtık bir fotoğraftan
Bana bakan o eski yüz…
Her gece onunla üşüyorum.
Adını her andığımda
İçimde bir sessizlik büyüyor.
Ve ben o sessizliğe sarılarak uyuyorum.


---

Yıllar geçtikçe bayramlar sessizleşiyor.
Eski günler düşüyor aklıma…
Yaramazlık yapardım, babam kızardı.
Sen hemen beni savunurdun:
“Ben söyledim öyle yapmasını,” derdin.
Benim yerime azar yerdin,
Ben sana sarılırdım.
Sen fısıldardın Babama:
“Bayramda çocuk üzülür mü hiç?”


---

Ama şimdi,
Ben her bayramda biraz daha üzülüyorum.
Biraz daha eksiliyorum.
Biraz daha sönüyorum.
Ve kimse fark etmiyor.
Çünkü senin yokluğun
Her şeyin üstünü örtüyor.
Bir tek sen anlardın sessizliğimi,
Bir tek sen okurdun gözlerimden ne dediğimi…


---

Gurbette bayram,
Nefes aldıkça boğulmak gibi.
Kimsenin gelmeyeceğini bilsem de
Evde bir şeyler hazırlıyorum yine.
Boş odaları süpürüyorum.
Sanki birazdan kapı açılacak da sen gireceksin…


---

Her yıl geldiğimde,
Aynı mezarın başında seni arıyorum.
Ama taşlar soğuk,
Toprak sessiz…
Oysa en çok da sesine ihtiyacım var,
“Hoş geldin oğlum,” diyen o sese.

Zaman seni benden alırken
Beni de eksiltiyor.
Saçlarım beyazlıyor,
Gözlerim yoruluyor.
Artık aynaya bakmak bile ağır geliyor.
Çünkü her yıl,
Sana biraz daha geç kalmış gibi hissediyorum.


-----


Ve biliyorum anne…
Bir gün geldiğimde
Beni son kez hatırladığın yaşta bulacağım seni.
Ve ben, o gün bile,
Hâlâ senin küçük çocuğun olacağım.
Ne kadar büyürsem büyüyeyim,
Senin yokluğunda
Tamamlanması Eksik kalmış bir çocuk gibi kalacağım.