Sensiz hayatım bir enkaz sanki.
Karanlık gecelerde hayalin kaplıyor dört bir yanımı.
Bunun adı aşk değil, başka bir şey sanki.
Şimdi yeniden anladım, sensin ruhumun diğer yarımı.

Ben hayalperestim biraz, beni sevebileceğini düşünüyorum.
Senin olduğun düşler kuruyor, imkansızın peşinden koşuyorum.
Gözlerinin karasını gördükçe senin cennetinde kayboluyorum.
Sonra ansızın uyanıp, cehenneme geri dönüyorum.

Hayalin artık bana yetmiyor, tüm varlığımla seni istiyorum.
Zifiri karanlığı delen göz kamaştırıcı bir aydınlıksın. Gözlerimi alamıyorum.
Ne vakit görsem seni donakalıyorum. Başım dönüyor. Aşkından avare oluyorum.
Bir gül bahçesi gibisin sen. Beni büyülüyorsun. Aşkını dört bir yana haykırmak istiyorum.

Senin gözlerini gördükçe inanmaya başlıyorum Yaradan’a.
Ya rabbim! Bu nasıl bir güzellik? Yoksa varlığını mı kanıtlıyorsun bana?
Görüntünü gözlerimin önünden çek. Yoksa aşkın beni mağlup edecek.
Böyle amansız bir sevdayı, nasıl anlatabilirim ki sana?

Kalemim kağıda, benliğim sana sevdalıdır.
Şu gökteki yağmur buluta, yaşamım ise sana muhtaçtır.
Güle yaşaması için su, şaire ise bir güzel gereklidir.
Yeşil yapraklar bir ağaca, gözlerim ise gözlerine bağlıdır.

Sen bir melodisin. Gönlümü renklerin içinde gezdiren.
Sen bir yansımasın. Gözlerimi ışığı ile kör eden.
Sen bir hatırasın. Her hatırladığımda yüzüme tatlı bir tebessüm veren.
Ve sen ruhumun eşisin. Güzelliğiyle yaşamıma anlam veren.

Her ne kadar inkar etsem de, aşkından yerle yeksanım.
Sana ait olan her şeye hayran, şu dünyada bir tek sana sevdalıyım.
Hislerimin bir karşılığı yok biliyorum. Seni düşündükçe bunu anlıyorum.
Önemli değil, ben sensizliğin suretine aşığım.