0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
134
Okunma
Zirvede yankıydı sesim,
Bulutlara dokunurdu nefesim.
Ufuklara yelken açmıştım,
Gecenin göğsünde sönmüşüm meğer.
Bir dağın doruğu gibiydim,
Vakarla dimdik dururdum;
Lakin en sert rüzgâr değilmiş,
Bir bakışla savruldum...
Tomurcukla dolu bir daldım,
Bahara sözüm vardı;
Ama neşenin tam ortasında,
Bir vedayla soldu yazgım...
Gökyüzünü haritaydım bir zaman,
Yıldızlar yönüme dizilirdi.
Şimdi ne yıldız var ne yön,
Bir hatıram bile silindi...
Sustum… çünkü susmak da bir çığlık,
Ve ben içimde yankılanan feryadım.
Düşmekten öteydi bu yara,
Ben aslında kendimden ayrıldım...
Erol Kekeç/28.01.2025/Namazgah/İST
