1
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
411
Okunma
Bir rüzgar geçti,
avuçlarında sessiz harfler.
Göğsüme bıraktı birkaçını—
eksildim, eksildikçe çoğaldım.
Telefonun ekranında titreyen gölgeler,
kelimelerin ölü kuşlarıydı belki de.
Sesin yankısı,
hiç söylenmemiş bir cümlenin boğumunda
unutulmuştu.
Parmak uçlarımda rüzgarın soğuk soluğu,
senin olmadığın bir çağrı düştü içime.
Zaman, cevapsız zil seslerinde
kaybolmuş bir ritimdi artık.
Ve rüzgar,
yine avuçlarını açtı,
bana eksik harfler sundu.
Eksildim,
eksildikçe kendimi yeniden yazdım.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz