Beni bir dua gibi fısılda rüzgâra,
Yankım var mı, yok mu bilmeden.
Gölgem eğilir suya, ama su suskun,
Beni yansıtır mı, yoksa yutar mı?

Ey hiçlik, ey sonsuzluğa açılan kırık pencere,
Ben var mıyım, yok muyum, kim bilebilir?
Zaman mı unuttu beni, ben mi zamanı?
Saatler yürür ama ayak sesleri yok.

Bir yıldız düşüyor, ama gökyüzü sabit,
Bir söz sönüyor, ama kulaklar sağır.
Ve ben, ne bir varlığa tutunuyorum,
Ne de hiçliğin uçurumuna.

Eğer hiçsem, kimdir beni düşleyen?
Eğer varsam, kimdir beni bilen?

Paylaş:

23 Beğeni

+15 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (7)

5.0

100% (7)

Uyurgezer bir sonsuzluk Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Uyurgezer bir sonsuzluk şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Uyurgezer Bir Sonsuzluk şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Etkili Yorum

patagon b, @patagon-b

25.3.2025 21:52:34

5 puan verdi

Sorular varsa soran da var olmalı, ya sesler de kalabalık boşluklarda ki rüyalarsa
Rüya varsa, gören olmalı, illa bişeyler olmalı
Son iki dize zaten , varlıkta da hiçlikte de
Bişeylerin olduğunu,
Tanımların yetersiz kaldığını gösteriyor
Görmek nedir?
Ben kim olduğumu bilsem , söylerdim
Avuçların gözlerini
Alınların kirpiklerini

Selam sana

patagon b , 5 puan verdi , etkili yorum yaptı.

25 Mart 2025 Salı 21:52:34

Bu yoruma 2 cevap yazılmış.

patagon b

26 Mart 2025 Çarşamba 01:00:52

Şimşekler çakıyor
Bulutların buluşmasız şafağında
Gökten yere,
Akan sözlersiz heyelan
Seni sana soruyorsan varsın
Hiç olsa ne çıkar
Kıpırtısız bir dudaktan damlayan derya
Yanmanın mizacı soğuk
Çocuk, parmaklara dolanan enstrumanlar
Bir tutam görmek kalsın ,
Bir dokunmalık hezeyan
Toprak göçtüğünde bile kendine
Fidanlı melodilerden doğar

Şimdi -

Selam güzel olana

immortalis. , şiirin sahibi

26 Mart 2025 Çarşamba 00:36:37

Sorular varsa, evet, soran da olmalı. Ama soran kim?
İnsan mı, yoksa düşüncenin ta kendisi mi?
Sesler mi kalabalık, yoksa biz mi yankının içinde kaybolmuş bir fısıltıyız?
Rüya varsa, gören olmalı diyorsun—ya gören de bir rüyaysa?
Ya göz, gördüğünü sandığında sadece kendi boşluğuna bakıyorsa?

Tanımlar yetersiz, çünkü kelimeler sınırlıdır, hakikat ise uçsuz bucaksız. Varlık mı hiçliği taşır, yoksa hiçlik mi varlığı yutar?
İnsanın gözleri mi bakar dünyaya, yoksa dünya mı insanın gözlerinde şekillenir?

Kim olduğunu bilmek. En büyük yanılsama bu belki de. Çünkü "ben" dediğin şey, sürekli değişen bir gölgeden ibaret. Sen bilsen, ben bilsem, ne değişir?
Alınların kirpikleri varsa, avuçların da gözleri olmalı—ama neyi görürler, işte o asıl muamma.

Selam sana.

Cevap Yaz

Etkili Yorum

Esrakilic1982, @esrakilic1982

25.3.2025 20:47:35

5 puan verdi

Felsefeni kavrayamadım, lakin feryadını derinden hissettim. Bir insanın varlıkla, zamanla ve hiçlikle hesaplaşması, bir iç dünyası çatışmasıdır ki bu, sadece sonsuz acının bilinciyle mümkün olur. Bir yıldız düşerken, biz hâlâ dünyada kaybolmuş, sesiz bir ormanın içinde yavaşça silinmeye mahkûmuz. Ve senin sözlerinde bir deliliğin acı çığlığı var; "var mı, yok muyum?" sorusu, insanın ruhundaki her derin çöküşü arar. Zaman, bir yitik hayalet gibi önümüzden geçer, biz ise geriye, sadece kırık pencereyi ve düşen yıldızın o soğuk parıltısını görürüz.

Tebrik ederim, bu şiir bir yel gibi esiyor içimde. Hem kaybolan hem de bulmak için her zaman derinleşen bir şiir.