Tek başına yıkık evde yaşardı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi
Gel git akıllıydı bazen coşardı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

Köyde iyi kötü geçim sağlardı
Düşkün haline kah güler ağlardı
Bir damlaydı amma çoşkun çağlardı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

Der şu yoksulluğun kör olsun gözü
Doğruda söylese dinlenmez sözü
Kader işte yokuş ediyor düzü
Öldü de kuruldu Dilaver emmi

Ne oğul ne uşak yanında vardı
Bir kedi bir köpek tek sadık yardı
Yalnız ve kimsesiz yaşamak zordu
Öldü de kuruldu Dilaver emmi

Ağustosta başı kara dumandı
Ölmeseydi belki hali yamandı
Odun yok ocak yok çer çöp samandı
Öldü de kuruldu Dilaver emmi

Bir iki komşu hal hatır ederdi
Sığır dana buza demez güderdi
Köylüye borcunu böyle öderdi
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

Lokmaya katıktı gözünün yaşı
Gülmemiş seksene gelmişti yaşı
Bahtına küs gitti çatıktı kaşı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

Mezarına diktik kara bir taşı
Dünyada bitmişti ekmeği aşı
Sığmıyordu hiçbir haneye başı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

Gayretliyem duydu haberin aldı
Eşine dostuna bir haber saldı
Cenazesi garipti gariban kaldı
Öldü de kurtuldu Dilaver emmi

İZZET GAYRETLİ
T.R 11 12 2018