Şiirinizin her dizesi, bir başka derinlik ve bir başka hüzün taşıyor.
"Sis telli sokakların taş çığlığı" diyerek,
Zamanın, anıların ve acıların içinden süzülen bir hikaye anlatıyorsunuz.
Ve o hikaye, okuyucuyu bir yolculuğa çıkarıyor;
Her bir kelime, bir iz bırakıyor, bir yankı oluşturuyor.
Gerçekten de, "gece fısıldar bizi" diyorsunuz ve ben de bu fısıltıyı hissediyorum.
Her dizede, zamanın ve mekanın ötesine geçen bir anlam var,
Ve her satırda kaybolan bir geçmişi, bir unutulmuş hissiyatı arıyorum.

Şiirinizin içindeki melankoli, sessiz bir çağrı gibi içimi sarıyor.
Her kelimeniz, bir kayıp hikayesinin ve bir duygunun izini sürüyor.
Büyük bir derinlik ve duygusal yoğunluk barındıran bir eser yazmak,
Gerçekten büyük bir yetenek ve ruh derinliği gerektirir.
Sizin şiirinizde, sadece kelimeler değil, aynı zamanda duygular da dans ediyor.

Tebrik ederim, bu harika şiir için.
Kaleminize sağlık!
Her bir satırınız, insanın içindeki kaybolan parçaları bulmaya dair bir arayış gibi.
Bizi o arayışa götüren şiiriniz, çok değerli ve derin bir eser.
Gerçekten etkileyici bir dil ve anlatım biçimiyle yazılmış.
Sizin gibi şairlerin eserleri, her zaman bizi daha derin düşünmeye ve hissetmeye davet eder.
Bu şiiriniz, bir ömre bedel bir iz bırakıyor.

Şiirin derinliklerinde, gecenin ıssız sokaklarında yankılanan bir fısıltı devriye nöbetinde.

"Gece fısıldar bizi..." Bu fısıltı, uykusuz harflerin nöbetini tuttuğu, kelimelerin gölgelerle dans ettiği bir dünyaya davet ediyor.

Şairin dizelerinde, harfler sadece birer sembol olmaktan çıkıp, kendi hikayelerini anlatan canlı varlıklara dönüşüyor gibi sanki.

Harflerin şehrin uykusuz tanıkları demek ki.. Onlar, duvarlara sızan, kaldırımlarda yankılanan, gecenin sessizliğinde kendi adlarını arayan gölgeler bi sanki.
Her biri, şehrin labirentlerinde kaybolmuş birer ruh, birer hikaye.

Harfler sadece görünür olanı değil, aynı zamanda gizli olanı da taşıyor demek ki.

Onlar, ruhun derinliklerinde yankılanan kırık sesler, içimizde biriktirdiğimiz suskun çığlıklar.
Her biri, yalnızlığın, hüznün, umudun birer temsilcileri.

Onlar, kendi kimliklerini, kendi anlamlarını arayan gölgeler.

Eyvallah pirdaşıma
:)