Çocukluğumdan bir parçamı aldılar sanki.
Bir çığ gibi koptum yaşamak hevesinden.
Kahpe bir gece bu gece,
En masum düşlerimin ırzına geçen...

Soysuz sabahlara uyanmak istemiyorum
Ki, recm ağırlığı var üstümde.
Kaç taş vaftiz eder ki bu günahı?
Dinsiz değilim,
Lakin aynı dine inananlara kırgınım.

Müptelasıydım bir zamanlar, ya hak deyip
Na hak çekenlerin.
Duydum ki eteğimin boyu eksikmiş.
Şükür ki aklım eksik değil.
Ama baş edemedim
Kadını düşkün sayan,
Namus bekçisi şövalyelerle.

Göğsümün orta yerinde
Kocaman bir panayır;
Lekesiz çocuklar dans ediyor
Kelebek uykusu hayallerimde...

Oysaki saçlarımı
Siyahın kaderine yakışmayan
Bembeyaz kurdele ile bağlamıştı annem.
Çocuk yüreğimden
Masumiyete yelken açmış
İsimsiz hayallerimi sömürdüler bu gece...

Kasıklarımda kirli bir celladın parmak izi,
Masum tenim de tanımadığım azaplar.
Bıçak sırtı darbeler katlediyor,
Ayak bileklerime akan çocukluğumu.

Güneşin kızıydım oysaki,
Şimdi köşe başında sönüyor
Sokak lambalarından önce umutlarım.
Ve bir sarhoşun “Nasılsın?” sorusu...

Bir devir sona erdi bu gece.
Henüz tanışmadan kaybettiğim
Genç kızlığım çalındı insanlık hazinemden.

Oysaki ben hep on altı yaşındayım;
Papatya falına inanan.
Zamanın ötesindeyim şimdi
Ve çocuğumla çocuğum.
Tomurcuk mevsimi,
Göğüs uçlarım,
Süt kokan nefesim
Nefesine karışıyor bir sabinin.

Her şeyin bir bedeli var derler,
Peki benim çalınan yıllarıma
Kaç kefaret ödenir ki?
Akan duru sular temizler mi
Kasıklarımdaki şeytan döllerini?

Şiir yazmak kolaydı;
Bir öyküde yer almakta
Yahut da
En heyecanlı sahnesi olmak bir filmin.
Çok acıtıyor canımı
Baş karakter olmak.
Bu nasıl bir histir
Bilen varsa söylesin.

Her şey yaşandığı kadar anılmalı.
Bir tutam rüzgâr esintisiydim bu âlemde,
Bir toz zerresi,
Bir çift âmâ göz.
Renk körü değildim ama
Siyaha boyandı ömrüm.
Öyle mutluluk falan deyip
Umutlanıyorum bazen.

Fazla kelama gerek yok;
“Ardı olmayanın derdi çok olur”muş ya hani...
Unutulmaya yüz tuttu artık
Benim dokuzuncu köy hikâyem.


Hüzünlükent
Narin 🍂