Başka bir yerdeyim,
O tanıdık ışık vurmuyor sokağa, pencerelere…
O ılık dokunuş yok,
“burası mahallem” dedirtecek.


Bir çocuk ağlıyor içli içli;
Yırtık pantolonu düştü düşecek…
Bir parça ılıklık katıyor o hâliyle hemen
Bu yabancı yere.


O çocuk her yerde aynı çünkü...
Farklı farklı yüzleri de olsa,
Gölgesi hep aynı o çocuk;
Bulunduğu her yeri aynı mahalle yapan…
Ona bakıp da yumuşayan yüzlerin sahipleri de
Aynı mahallenin sakinleri…


O orta yaşlı kadın çantasını kurcalıyor…
Derin bir kuyu bulmuş gibi
Bir türlü çıkmıyor eli daldığı yerden…
O cocuğa ilişkin bir şey var sanki orda;
Bir tılsım, gözyaşlarını dindirecek…


Kadın çıkaramıyor elini bir türlü
O kuyu misali çantadan…
Bir türlü yetiremiyor zihninde;
cüzdanındaki parayı…
Yeni çıktı henüz marketten…
Nerden bilebilirdi ki
O kadar harcamaması gerektiğini?!..
Bilseydi ki kapısından çıktığında marketin
O mahalleye adım atacağını;
Farklı yüzleri olan ama aslında hep aynı
o çocuğun olduğu,
O kadar para harcar mıydı, O’na vermek yerine?!..
‘O çocuğu gerçekten gören herkes’in mahallesine
gireceğini bilseydi;
Gören gözleriyle o çocuğun gözyaşlarını silenlerin..?