Aşk bir nasip işidir, hesapla tartılmaz,
Ne bir yol haritası çizer, ne de adı sorulur.
Gönülde filizlenir, bir sessiz bahar gibi,
Kök salar kalbine, en derin hislerle sarar seni...

Ne arayış ister ne bir çağrıya bel bağlar,
Aşk gelir yüreğe, ayrıntıları kendisi arar.
Yanışla yoğrulur, sabırla büyür,
Kendi ateşini taşır, yüreğin serin nefesinde...

Ey gönül, neyi bekliyorsun, koşulsuz teslim ol,
Aşktan ayrılır bu, çıkışsız dar boğaz değil.
Kendi içinde bin umut, bin vuslat taşır,
Onun damlası serindir, kalbini yakan aşkındır...

Gece yıldızlarla konuşur aşkın dili,
Sessizliğin ortasında yankılanır bir iç çekiş gibi;
O bir dua gibi dokunur hıçkırıklı ağlar yetim gibi,
Göremezsin ama rahatlatır onun serin rüzgarı seni...

Ne zamana sığar, ne de yere,
Her yürekte kendi zamanında haykırır yüreğe,
Yanışla başlayan, yanarak doğan bir canda,
Aşkın tohumudur bu, umutla serpilir yaşama...

Ey aşık, unutma; aşkı doğuran yürek sensin,
Kendi göğünde doğacak yıldızlardan eminsen,
Bir nasip işidir bu, ilahi bir emanettir,
Gönül razıysa yakalar elbet bulur seni...

Ne hesapla gelir, ne sebeple gider,
Aşkın yolu yürekten geçer, sözlerden değil.
O seni bir gün bulur, sessiz bir bahar gecesi,
İşte o zaman anlarsın; aşkın içindeki heybetini...

Bahadır Hataylı/19.11.2024/Namazgah/İST