Merdiven başak ekerken gökyüzüne
Törpülenen demir dikenlerin ardında
Ya kara gök iridir yahut gözlerin

Benim neyim olmalı
Durgun sözler harici
İki bahar kısa, güz
Tanelerini kırmalı göğün katlarında.

Tabakta izi var yorgunluğun
Çabuk solunmuş buharları
Simit kokarken kadifeler
Elimde binlerce el izi
Köşebentler dişler masadaki gözleri

Rast makamında açılır kapı
Gün boyu pişmekte camlar
Yalap şalap içilirken gölge
Ay serinliği düşer her yere

Topraktan biter kaval
Acıdan doğar sözler
Bitmek bilmeden kaynar
Köy kahvesindeki cesaret

Kağıtlar karılmış zaman masada
Gazete üstünde yorgun gözlük
Yeşil sandalyede hırka üstü şekerler
Rüyasında ancak bu kadar hazinler

Kapı üstünde serlevha

Her yaş evvel yaşı yaşar.

Çok güz, dört saat, üç kuşluk
Saltanatını sürmek varlıkta yokluk
İnsan cism ü canını her gün zamana satar
Dünya pazarında bir mana arar

Yenmek için koşar tüm atlar
Saygıyla kalemim bükülür
Yorgun düşerim ben.