O donuk ifadeyi sileceğim o yüzden…
Anlattığı o hikâyeyi, üşüten…
Başka harfler yazacağım yerine:
Başka sözcüklere varan,
Başka hikâyelere…


Kim o buz gibi yerlerde gezdirdi onu
Bilmesem de, es geçeceğim öfkeyi…
Tutacağım elinden “hadi” diyerek;
Güneşe çekeceğim en buzlu yerlerini…
Usul usul erirken buzları,
Bir yandan da tatlı bir ılıklık hissedecek teninde;
Hayatın buzlar erirken oluşan o şefkâtini…


“Her yer o kadar da soğuk değil…” diyeceğim.
“Çocuklara gösterir en çok hayat
Güneşli yerlerini…”


“İlle çekiştirmezse birileri ellerinden,
İlle soğuğa katıp üşütmezlerse yüzünü…
Elma şekerini alıp hoyratça ellerinden,
Koca adam çıkarmaya çalışmazlarsa
İçinden…
Oranı buranı çekiştirip hamur gibi yoğurmaz,
İzin verirlerse o sıcağa gitmene…
Hiç de cimri değildir hayat göstermekte
Güneşli yerlerini…”