Pazar gününün içini dolduralım, hadi!
Sıcak çay koyalım fincanlara,
Buharları tüttürelim…
Sis perdesi gerelim onunla diğer günlere.


Nanik çekelim hatta o günlere,
“Dokunamazsınız bana gri duvarlarınızla” diyelim.


Hep pembe mavi,
Gülümseyen renklere boyayalım günü;
O renkleri versin gülüşümüz her şeye.


Uzun uzun konuşalım birbirimizle,
Diğer günlerdeki susmalarımıza sayalım…
Boğazımıza takılan lokmalarımıza,
İşmiş, okulmuş “geç kalıyorum” diye
Diken üstünde beklemelerimize…


“Pazar bugün, öyle bakma!” diyelim,
Gözlerinde bulutlar koşturuyorsa birinin…
Güneşi çekip çıkaralım
Günün içinden;
“Pazar hep güneşli olur” diyelim.
“Hava koşullarına bakmaz,
İçlere doğdurur güneşini.”


Fırsatını bulmuşken keyfini çıkaralım..
Bir şey yapmamanın,
Sadece var olmanın keyfini…


“Ütü, çamasır, yemek” derse birileri,
“Sen kadınsın, Pazar neyine?!”


“Feminist olmaya karar verdim bugün...” diyelim,
“Erkekler de çamaşır yıkayabilir.”