Papatyam!
Seni ilk gördüğüm anda hissettiklerimi
Kelimelerle anlatamam
Zaten kelimeler de kifayetsiz kalır anlatmaya
Çünkü yaşamak o anı hissetmek lazım
Biliyor musun?
Hayat bana hiçbir zaman adil davranmadı
Bir an senin olmadığını düşünüyor
Ve sensizlikle yüzleşiyorum
İşte o an içim parçalanıyor
Kaybedince geri alamayacağın tek şey hayattır
Sen de benim için hayat
Yaşam kaynağımsın
Keşke hayat, saat gibi olsa da geri alabilsek
Ve her şeye, yeni baştan başlayabilsek
Sakın kaderimin günahını bana yazma!
Bu günahı bana yükleme!
Çünkü kaderimi ben yazmadım
Zaten hayat tesadüflerle doludur
Ve bu tesadüfler insanının kaderini çizer
İşimize gelmediği zaman da
Kadere suçu atar, lanet ederiz
Bu kara kaderi ben mi yazdım, deriz
Terkedilmiş çocuklar gibi ortalıkta kaldım, gidişinle
Savruldum şehrin kaldırımlarında
Arka karanlık sokaklarda yok oldum
Ayrıca beni sevmek zorunda da değilsin
Ama bu seni sevdiğim gerçeğini ortadan kaldırmaz
Çünkü aramızda bizi birbirine bağlayan bir bağ var
Benim için de sakın üzülme!
Sevdiklerinin iyiliğini, mutluluğunu istersin
Ama her şeye yetemezsin, güçsüzsündür
Ayrıca zaman hızlı geçer
Bu yüzden arkana değil önüne bak!
Yani düne değil bugüne takıl!
Şimdi yaşadığın ana odaklan ve hisset, tat al!
Onun için de geçmişe dair
Ne kadar kötü anın varsa
Hepsini de hafızandan sil!
Çünkü ne yaparsan yap
Dünya daha iyi bir yer olmayacak
Ama insan geleceğe dair
Güzel hayaller de kurmalı
Ayrıca bir insan
Hayal kurmayı da bırakmamalı
Çünkü bir insan
Hayal kurmayı bıraktığında ölmeye başlarmış
Emeksiz de hiçbir şey olmaz
Sen de hayatındaki küçük şeylerden
Mutlu olmaya, zevk almaya çalış
Çünkü bir gün onları bile bulamayacağız
Ayrıca günahlarından kaçamazsın
Çünkü peşinden gelir
Herkesin de içinde sakladığı bir acısı vardır
Benim içimdeki acı da sensin
Ve tek zaafım
Sen olmadan da artık bu dünyanın
Yaşamanın bir anlamı yok
Bana sen lazımsın, sadece sen
Gel seninle geçmişi kapatalım
Ve yeni bir sayfa açalım
Herkes ikinci bir şansı hak eder deseler de
Bu benim ikinci değil son şansım
Bunu benden esirgeme!