Bak ömrüm geçiyor sensiz
Ya sen, seninki de geçiyor mu bensiz?
Yok, değil biliyorum
Olsaydı bir kere arar sorardın
Her gece rüyalarıma girdin
Sordum neden diye?
Cevabı ise yoktu bende
Sana gelmek istedim ama
Uzakları yakın edemedim
Ve ben hep ağladım
İnsanlardan gizli gizli ağlamaktan da usandım
Ben seni hep böyle sevdim Papatyam!
Kendimden bile çok
Yüreğim saz söz olmuş
Kendi söyle kendi dinler
Kalbinde bana yer ver ve ben orada kalayım
İsterse mahkûm olsun
Aşkın beni benden almış
Geçmiş gitmiş benden çok uzaklara
Bugüne kadar sana söyleyemediklerimi
Anlatacağım tane tane
Önce açalım bir şişe
Vuralım kadehlerin dibine
Sonra da yakalım bu şehri
İnan sen olmayınca, olmuyor
Neden kör oldun, sağır oldun bana?
Beni ne duydun, ne de gördün
Oysa ben ne çığlıklar attım sensiz
Ayaza yatan gönlümden
Çok seviyorum derdim
Gökte uçan allı turnaya
Nereye baksam hep sen vardın
Yan yana gelemedik senle
Belki de sana olan sevdam ayakta tuttu, yaşattı beni
Bir baksan bir el versen iyileşirdim
Senden uzakta yapamıyorum
Arıyor gözlerim seni
Hep çamurda olsa o yollar
Kışın kaydığımız yollar, tüten bacalar
Yazın daldığımız erik, elma
En çokta kiraz bahçeleri
Kulağımıza küpe diye taktığımız kirazları
Pikniğe gittiğimiz İvedik Köyünü
Toplayıp fal baktığımız papatyaları
Uyanmak istemediğim bir rüya olsan
Hayat her şey için kısa
Ve yarını olmayan dünyada
Geçmişini, geleceğini bilmediğimiz bir dünya
Yarın yok, bugünü yaşa
Bırakma yarına hele ki sevdayı
Seni seviyorum demeyi
Bir bakışını bir gülüşünü erteleme
Esirgeme benden…