Bu hayatta kimi ağlar, kimi de güler
Niye ağlayan hep ben oldum?
Bana yazılan, reva görülen kader
Kader değil de sanki keder
Niye hayat bana duvarlar örüyor?
Örülen setler, engeller hep bana mı?
Niye bir kez olsun aşk kapımı çalmadı?
İliklerime kadar hissettiğim yalnızlık
Anladım ki son nefesime kadar da devam edecek
Şimdi yalan olsam da hayal olsam da
Sana yanan gönlüm talan olsa da
Sevdandan için için yanıp kül olsam da
Savur tozlarını rüzgârlara alıp götürsün
Haykır herkese bensizliğini
Ama bil ki aşktan kaçılmazmış, sen de kaçma!
Seni kırmalarına, örselemelerine de fırsat verme!
İstersen birlikte toparlarız kırılan dökülen ne varsa
Karşımıza çıkan engelleri de yıka yıka
El ele, birlikte yürürüz aşka, olmaz mı?
Karşılıksız olsa da aşkım
Ben bu aşkı yine de yaşamak isterim
Belki de bir gün sabahın birinde
Elimde de bir papatya demetiyle sana gelirim
Belki sen de seversin beni…