0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
136
Okunma
Kavruk, titrek dudaklarıyla bir öpücük kondurmuştu
Sevdiğini yolcu ederken
Bir daha kavuşana kadar
Hasret dolu bir veda busesiydi bu
İçinden çok şey söylemek
Kaderine isyan edip bağırmak ve çağırmak istiyordu oysa
Ama bir şey söyleyemedi
Söyleyemedikleri ise boğazında düğüm oldu
Kör bir bıçak gibi de nefesini kesti
Çıkmadı, dökülmedi kan oturan dudaklarından sözler
Onun yerine buğulu gözleri diyordu, ne olur gitme diye
Ama gitti, bir daha dönmemecesine
Sevgisiz geçen günler gecelere
Geceler gündüze uzayıp gitti
Uykusuz kâbus dolu geçen geceleri ise hiç bitmedi
Çünkü sevdiğinin arkasından bedenen olmasa da
Ruhen ölmüştü
Dudaklarında ise bir veda busesi kalmıştı geriye…
