Sen kalbimin güneşiydin Papatyam!
Gittiğin günden sonra bir daha güneş doğmadı
Ne aydınlık oldu karanlık dünyama
Ne de üşüyen bedenimi ısıttı
Aç kaldım, susuz kaldım
Dudaklarım kurudu, çatladı
Feryadım figanım duyulmaz
Sensizlikten, nefesim, sesim kesildi inan
Gerçek seven, sevdiğini bırakmaz
Bilesin ki bırakıp gidenler vefasızdır
Sen de beni bıraktın
Bıraktın da nerelere gittin Papatyam?
Şimdi gittiğin yerden gelsen de boynuma sarılsan
Yine bana, sevdiğim desen
Bu ayrılık hiç olmadı, yıkıldım, virane oldu gönlüm
Sen olmadan toplanır mı bilmem?
Sanki kara toprak altındayım
Güneşsiz, susuz, sensiz kaldım
Gözlerim, baktığı yeri görmez
Yüreğime ayrılık ateşin düşmüş bir kere
Anlatmaya da kelimeler yetmez
Kırgınım, küskünüm hayata, insanlara
Kıyametim koptu, Araf’tayım
Allah’ım, ne olur yardım et bana!
Gel Papatyam, başını göğsüme daya!
Uzaklarda üşüdün biliyorum
Sarıl bana, seni ısıtayım, öpüp koklayayım
Ellerimden tut ama sakın bırakma!
Çünkü ben, sensiz yapamam, sensizliğe dayanamam
Yer boynu büküğe cehennem olur
Bak, boynum bükük cehennemlerdeyim
İçimde biriktirip anlatamadığım o kadar çok şey var ki
Sürekli bağırmak, haykırmak istiyorum
Ama nafile sesim çıkmıyor
Artık gecelerim gündüze karıştı
Her sabah güneş doğsa da kalbime ışık doğmuyor
Ama kalbimdeki ayrılık ateşi gün geçtikçe küllenmeyip
Harlanıp büyüyor ve içimi yakıyor
Çektiğim özlem, ıstırap da
Bir yandan yüreğini lime lime doğruyor
Bunaldıkça yüzümü rüzgârlara çeviriyorum
Belki kokunu alırım da rahatlarım, diye
Ben, senin arkandan sustum, dilim lal oldu
Sen gittin ya buralardan
Beni, yüreğinde götürdün de ondan mı gelmezsin?
Hep içime konuşuyorum
Gözyaşlarımı hep içime akıttım
İçim kan ağlarken gülmek kolay mı?
Kimse bilmedi ki acı olan gitmek değil
Arkada kalıp beklemekmiş
Canımın yandığını bilmeden
Yokluğun almış beni bir kuşa çevirmiş
İçim pır pır eder uçup giden göçmen kuşlar gibi
Durun kuşlar, bekleyin!
Beni de alıp sevdiğime götürün!
Ne çokmuşsun ben de be Papatyam!
Yazı ki bana
Ben, ancak bunu gittiğinde anlamışım
Her lafım sana bir şey söyler
Senden arda kalan ne varsa, onu söyler
Yoksa sesimi duyar mısın?
Duyarsın da niye ses vermezsin?
Günüme güneş doğmuyor
Gecem gündüzüm bir olmuş
Birbirinden farkı yoktur
Gel geceme ışık ol!
Bak, burada garip, bir başıma kalmışım
Kimse halin nedir diye sormaz
Yarama merhem olmaz
Günüm sensiz geçmiyor
Toprak yatak, gökyüzü yorgan olmuş üstüme
Gece soğuktur, sabah olmuyor
Mezara düştüm de toprak mı oldum?
Toprak soğuk be, hem de çok soğuk
Ben altında sen de üstünde üşürüz
Çık da gel, seni yüreğimde saklarım
Bu yürek durana kadar da orada benimle yaşarsın
Yokluğunla ateşlere yürüdüm
İçim ise yangın yeri
Beni bırakma, şu uzattığım elimi tut!
Ellerimi bırakma, birlikte yürüyelim mutluluğa
Sana öyle muhtacım
Seni öyle özledim ki hala gözlerimde gidişin var
Hala gözlerim yolda, gelecek diye seni gözler
Gel Papatyam!
Gel artık bitsin bu acı, bu özlem
Yine kokunu duyayım
Sıcak tenine, beni benden alan tenine tenim değsin, ısınayım
Biliyor musun, sen gittikten sonra hep üşüdüm
Gel ellerimi tut!
Bak, ellerim titrer, seni ister
Tut elimden, ben hayal değilim
Aha burada, biçare seni beklerim
Bak burada senin için haykırıyor
Allah’a yalvarıyorum
Rüzgârlara sesleniyorum
Papatyama benden haber götür
Duyup da gelsin diye
Dokunmalara kıyamadığım Papatyam!
Bedenin kurda kuşa yem mi oldu da gelmezsin?
Şimdi sen bana geri gelsen
Seninle gidenlerim de eksikliklerim de geri gelir
Ama benden götürdüklerin geri gelmez
Gurbet ellerde günlerin nasıl geçiyor, ne haldesin?
Buralarda güneş sensiz doğup batıyor
Bakışların, karanlıkta soldu mu?
Benim soldu, hasretinden soldu
Senden başkasını görmüyor gözlerim
Fotoğrafına bakıyorum, hala o tatlı gülüşün var
Ne güzelde bakıyorsun hayata, yaşama
Ama onlarda solan resimlerde kalmış
Küstüm kadere, isyanım var, Papatyam!
Seni benden aldığı için
Her gün kalkınca odana gidiyorum
Sessizce kapını açıp bakıyorum
Belki uyuyorsundur diye rahatsız etmek istemiyorum
Sonra yatağına bakıyorum, boş ve soğuk
Sıcaklığın yatağından, odandan gitmiş
Boş gözlerle seni arıyorum odanın her yerinde
Ama yoksun
Çıkıyorum odandan
Salonda, mutfakta, banyoda seni
Sana dair bir şeyleri arıyorum ama yoksun
Televizyon seyrederken oturduğun koltuğun boş
Oturmuyorum, o da seni bekliyor, gel otur diye
Eşyaların yerli yerinde bir sen yoksun
Sanki giderken, beni de alıp gitmişsin
Yabancı gibiyim evde
Gözlerime, seninle yaşadığımız anılar gelir
O günleri tekrar tekrar yaşarım
Yüzündeki gülüşlerle, sevgilim diyen o tatlı sesinle
Yaşam doluydun, yerinde duramazdın, yorulmak bilmezdin
Hayat seni ne çabuk yordu da beni bırakıp gittin?
Gittin de kara topraklar altında mı yatarsın?
Yoksa çok mu sevdin orayı?
Dipsiz bir kör kuyudayım
Bu kuyudan nasıl çıkacağım?
Allah’ım yardım et!
Kaderim, kara kaderim, karşıma sen çıktın
Yol arkadaşı oldun
Dert, kara dert, içimi yaktın, beni verem ettin
Derdime ne ortak ne de derman oldun
Allah’ım, madem beni Papatyasız bıraktın
O zaman kendime yük olan bu canımı da al!