Papatyam!
Hep seni kaybetmekten korktum
Aşkımı okul yıllarında sana itiraf edemedim
Ya beni tersler aşkıma karşılık vermez diye de hep korktum
Hâlbuki seni her gördüğümde, gözlerimin içi gülüyordu
Gözlerimdeki ışıltılara kalbimin çırpıntıları karışıyor
Ben sussam da gözlerim konuşuyordu
Sana aşığım anla, diye
Sen ise benden cesur çıktın
Mecnun halimden, bakışlarımdan anladın ve bir gün
Bana âşık mısın, diye sordun
Ben de evet, dedim
Üzerimde ki yükü nasıl da çekip almıştın
Sana, kışımı bahar yap
Gel, mutluluktan, aşktan biz de payımıza düşeni alalım
El ele papatya bahçelerinde koşup oturalım
Üzerimize papatya kokuları sinsin
Papatyalardan sana taçlar yapıp taksam
Demeyi çok istememe rağmen bekledim
Sanki mutluluk, en önemlisi de sen geleceksin diye
Aslında yürümem, gitmem lazımdı
Artık biliyorum
Bildiğim tek şey de sana geç kalmışlığım…