Papatyam!
Bekledim, ne sen geldin ne de bahar
Beklerken neler çektim neler
Mesela dışarıda beklerken hava soğuktu
Dışarıda bazen yağmur, bazen de kar
Bazen de iliklerime kadar işleyen kuru bir ayaz
Gözlerimden akan yaşlar
İçimde büyüyen ve sığmayan hasretin
Zifiri bir karanlıktı içime dolan
Yenik düşmüşüm çaresizliğin girdabında
Beni içine içine çekmekte, boğuluyorum
Geçmişe gidiyorum hep
Gitmeyip de ne yapayım?
Bak yine okulun önündeyim ama sen yoksun
Bak güneş batıyor, bir gün daha bitti
Gökyüzünde kara bulutlar var
Yağmur yağdı yağacak, şimşekler çakmakta
Bu sensin, kızgınlığın bana mı?
Kızma bana, aklım hala sende
Gülerek ayrılışında
Artık son nefesime kadar yalnızım
Kaç yıl daha yaşarım sensiz?
Sen gideli kaç yıl oldu?
Saymadım, sayamadım
Sensiz kışa döndü gönlüm
Ben hala üşüyorum
Ve sensiz tükeniyor ömrüm
Zaten sen gittiğinde ölmüştüm ben
Bedenen yaşasa da ruhen ölen
Bazen insan tatlı bir dil, güler bir yüz arar
Bazen bulsa da dil susar konuşmaz
Bazen de kâğıda dökmek ister
Ama kalem yazmaz
Çünkü alın yazısı çoktan yazılmış
Kalemi de kırılmıştır aşkın
Gün batmakta, çöken karanlık gibi içim
Ve bir o kadar da hüzün dolu
Oysa gün doğumu bir umuttur
Kim ne der, ne düşünür diye hayatını
Ve yapacaklarını erteleme!
O seni bırakmıyor değil
Belki de sen onu bırakmıyorsundur
Anla artık o seni çoktan bırakıp gitti
Hayatı, her şeyi yeni baştan yaşamak, yapmak isterdim
Hayat, sen bana ne sundun ki
Şu yüreğinde bana yer yok?
Belki de vardır be, nasıl olsa cennet güzeldir değil mi?
Bedenimdeki yara iyileşir ama ya ruhumda açılan yara
O nasıl iyileşecek?
Sızım sızım sızlar görmez misin?
Benden sana ne kaldı?
Solmuş bir resim, belki de kırık hatıralar
Ölüm bile üşüdü bu soğukta ben nasıl üşümeyeyim?
Küçücük bir odadayım
Ve tek başıma yapayalnız
Artık bir evim de yok
Tüm varlığım bu içine sığındığım dört duvar
Sevdiklerim yok, sarılıp öpmelerim yok
Onların kahkahaları yok
Onların didişmeleri bile yok
Özlüyorum
Hiçbir eğlencem yok
Ve yavaş yavaş, yalnız bir şekilde ölüyorum
Karanlıktı gece, hem de ayaz
Keskin bir bıçak gibi kesiyordu bedenimi
Adeta lime lime doğruyordu
Sanki ölüm uykusundaydım şafağı göremeyecek
Bu nasıl bir yaradır ki çaresi yok
Çaresizliğin dibine vurmuş
Azrail gibi ansızın gelip aldı
Yıkıldı tüm umutlarım
Ne varsa alıp götürdü senden
Ne kadar kahredip isyan etsem de boşuna
İşte ölüyorum, suskun sessiz bir çığlık atıyorum
Sesimi duyan var mı?
Sensizliğe bu can dayanır mı?
Bu ömür sensiz nasıl geçer?
Sensiz gökyüzünde yıldızımla bakarım sana
Geride benden kalanlara
Hep bana mı bu zamansız ayrılıklar?
Kör kurşun niye gelip beni bulur?
Hayaline sarılıp öptüm dudağından
Ayaz yemiş gibi soğuktu, üşüdüm
Sar kollarına ısıt beni, hani neredesin?
Vedalar zordur bilirim
En zoru da gidenlerin geri gelmediği
Hani baharla gelecektin?
Ne bahar geldi ne de sen
Ve ben gidiyorum, sana veda bile etmeden…