Papatyam!
Neden bu ayrılıklar, neden onca üzüntü?
Ne de kadar kolay bir insanı kaybetmek
Peki, geri kazanmak çok mu kolay?
Seni kaybetmekten korkuyorum, derdin bana
Bilmem hatırlar mısın?
Kaybetmekten korkarken bırakmak, nasıl bir duygu?
Arkana bile bakmadan
Beni öylece boynu bükük bırakmak
Çok mu kolay senin için?
Hani nerede, senin seviyorum deyişlerin?
Ne oldu bize, neden böyle olduk?
Bu kadar mıydı içimizdeki sevgi?
Bu kadar kolay mı unut dedin bana?
Ama nasıl unutabilirim seni ölesiye severken
Hiç düşündün mü?
Ya sen unutabildin mi beni?
Gerçekten unutabildin mi yaşananları?
Bu kadar kolay mı unutmak?
Sevgimi gizlemedim, saklamadım
Ama sen her defasında bunu yalvarmak sandın
Sana derken kendine de onca yalan söyledin
Düşündün mü sözlerinle
Beni hiç bu denli kırabileceğini?
Ne kadar da incindiğimi?
Belki de hiçbir zaman anlamayacaksın
Ne zaman anlarsın biliyor musun?
Birini gerçekten sevdiğin zaman
Ben bunca şeye rağmen seni hala seviyorum
Ama bunu sen bilmeyeceksin
Beni çok kolay unutabilirsin
Onca yaptıklarından sonra da unut zaten
Ama ben aşkımdan asla vazgeçmeyeceğim
Çünkü benim aşkım gerçekti
Nasıl da çok seviyorum demişim arkadan
Bir gün adını anarken kesilirse nefesim
Kördüğüm olup tükenirse sesim
Yağmura dönüşür ıslanırsa gözlerim
Unutma, son nefesimde bile yalnız seni seveceğim…