Papatyam!
Şimdi hayatında başka, tanımadığım biri var
Ama kim olduğunu bilmiyorum
Yüzü fulü geliyor, aradan uzun seneler geçmiş
Hatıralar gibi oluyorum
Ama dediğim gibi yabancı geliyor, tanımıyorum
Çünkü aramızda mesafeler var
Zamanda kopukluklar olmuş
Taşları yerine hayalimde bile koyamıyorum
Kâbus gibi görüyorum, seni
Bana buğulu gözlerle bakarak
Hiçbir kötü maksadım yoktu, yanlış anlama, diyorsun
Seni dinlemek istemiyorum, çaresizlik içerisinde
Artık sana güvenmeyeceğim, beni yalnız bırak, diyorum
Kaşlarını çatarak
Ben sana şimdi kendimi nasıl anlatayım
Belki de anlamayacaksın?
Dedikten sonra tereddüt etmeden bırakıp gidiyorsun
Hayır, geri dön, öyle demek istemedim
Diyorum, çaresizce peşinden
Aslında kendim için söylüyorum bunları
Çünkü seni kaybetmekten korkuyorum
Karabasanlar çöküyor üzerime
Artık rüyamda bile saçmalıyorum
Ve sensizlik ruhumda derin yaralar açıyor…