Papatyam!
Artık şiir oldun sen mısralarımda
Hani biterdi her sevgi zamanla?
Bendeki sen bitmedi hala
Yokluğunda ardından şarkıyla uğurladığım
Sevgiyle baktığım şu kırmızı böcek
Gördüğümde içimi burkan
Kitap arası bir kuru papatya
Artık şiir oldun sen mısralarımda
Seni izleyen garip yıldızları
Beni bıraktığında üzülür müsün?
Bir liste yapsalar, yeniden oynamak isteyen pişmanlar için
İsmini benimle bir yazdırır mısın?
Can atıp yaşamak için de bekliyorum
Bulabilir misin, takip edip o eski izleri?
İşte gidiyorum senden ve dünyadan
Aldım yanıma senden kalan kırık hatıralarımı
Ve ben gidiyorum Papatyam!
Oysa tüm dünyamı seninle bezemiştim
Yüreğimde ne kadar acılarım varsa
Hepsini gönül heybeme koydum
Ve şimdi aldım başımı gidiyorum
Bana unut dediğin gün denedim, bir daha denerim
Olmazsa da hayatından çeker giderim
Bir toprağım, bir ben
Yüreğim hala sen dese de giderim
Kefenimin rengi siyah olsun
Seninle giymek isterdim beyazı
İşte gidiyorum senin dediğin gibi
Hayatında sen mutlu ol yeter ki
Benim aşkım çok yüzlü değil seninki gibi
Yüreğime bir avuç kor koyup da giderim…