Papatyam!
Biliyordum kurduğumuz hayaller başka
Yüreğimizdeki sonsuz sevgi, aşk başka
Gerçek ise çok daha başka
Belki de hayatta, yanlış yerde yanlış zamanda başlamıştık
Umutlarımız başka, yaşadıklarımız çok daha başkaydı
Yine de diyorum başka, bambaşkaydı her şey
Bu tezat durumlara rağmen
Sevgiyi yüreklerimize indirebilmek
İnadına severek, kendi özlemlerimizi gidermek
Efsane bir aşkı kucaklamak
Ve o aşkla doldurabilmek isterdim yüreklerimize
Ama aşk başka, sen başkaydın
Her ayrılık hüzün verir biliyorum
Kolay değil sarsılmamak, düşmemek yürek üstü
Özleminden yanmamak, kavrulmamak kolay değil
Başlarken hayaller başka gerçekler başka olunca
Ve sonu yok bir sevda düşünce insanın yüreğine
Bir gün acılarımı alıp, sensiz çarpan yüreğime sarılıp
Başladığım yere dönecek
Ve şamdandaki mum misali, önce yanacak sonra sönecektim
Biliyordum çünkü sen bu aşkı musalla taşına yatırıp
Salasını çoktan vermiş, ruhuna da El Fatiha demiştin…