Papatyam!
Bir kelebeğin kanadında, sana bir papatya gönderdim
Yolu uzundu bilemedim, bir günlük ömrü olduğunu
Söyle sevgili, bir günlük müydü kelebek gibi bana sevgin?
Hadi gel tut ellerimden, hadi tut!
Düşüyorum zamanın son basamaklarından
Bir soğuk uçuruma düşüyorum ve çok üşüyorum
Avuç içlerindeki çizgileri yollarına götür, götür beni!
Yaşların ve ağıtların olmadığı
Bir düşlere götür beni, götür yavaş yavaş!
Tüm yorgunlukları dirhem dirhem
Gözlerinin karasında dinlendireyim
Hadi tut ellerimden, hadi tut!
Bir şey anlamadan gençliğim bitti
Sözüm geçmiyor artık hayata
Dilimde bir eyvah!
Belki de bir ah kim bilir?
Kaç kahbenin penceresinde sararıp soldum
Daha ne biliyorum ki tut işte ellerimden!
Hadi tut ellerimden tepe takla düşüyorum!
Bir bahtsızın çocukluğu kurşunla değil
En çok bir sözle vurulurmuş ayrılıklar
Bana sakın bir gün hoşça kal deme!
Ama yoksa ölmek istemiyorum oracıkta
Benim yeniden yaşamı sevmem için
Hadi tut ellerimden, hadi tut!
Vazgeçmiyor bak kör olası felek eziyetinden
Toprağa nazı geçmezmiş vakti dolanların
Teneşirlere yatırılmadan önce bu bedeni
Bırak ellerim, ellerinin bayramını yaşasın
Artık senden başka ne umudum ne de kimsem var
Tut ellerimden, hadi tut!
Dağlara son kırağı düşmeden
Bülbül dalına küsmeden tut ellerimden!
Korkarım bir yalnızlığa koşarım
Seni kollarıma saramadan beyaz kefenlere gireceğim
Hadi tut ellerimden, hadi tut!
Elele karşılayalım şu zalim ölümü
Ve ellerinden içeyim son nefesi şerbet diye…