Ne çetin mevsimler gelip geçti yanımdan
Bazen kasırgalar vurdu acımasızca
Bazen de dalgalar tokat attı bana
Direndim şiddetli fırtınalara
Mavi sularda gezindim durdum öylece
Aşkı tadanlarla aşkla dolaştırdım
Evine üç beş kuruş ekmek parası götürecek
Emekçi balıkçıların yüzünü güldürdüm
O kadar çok yükler bindi ki sırtıma
Of bile demeden delinmiş gövdeme
Meğerse insanoğlu nankörmüş
Anladıklarında yorgun düştüğümü
Atıverdiler beni sahilde bir köşeye
Çilelerine ortak olduğum
Onları sırtında taşıyan sanki ben değildim
Oysa en zor şartlarda kol kanat gerdim
Ulaştırdım rıhtımın kollarına
Nice mutluluklar tattırdım onlara
Yaşlanmaya gör, yorgun düş
İşte böyle atılırsın sakin duygulara
Şimdi yapayalnız hastanelerde
Ne halimi soran var ne de beni anlayan?
Unutulmuşum koca kurt misali
Martılar arada bir gelip sorarlar
Balık var mı, balık diye?
Her şey menfaatse bitmiş yitik çağımız
Bedenen çürümeye terk edilmişim
Ruhen öldürülmüş biriyim ben
Elimden tutacak, sevgisini verecek
Derin mavilerde yüzdürecek
Yürekte sevdalı bir can arıyor
Kayıp kıyıların griye boyanmış sahilinde
Bir gün senin de kanadın kırılacak
Bir zamanı vardır her şeyin, az sabret!