0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
110
Okunma
Bir aralık akşamında Papatyam!
Bakarken camları buğulanmış penceremden sokağa
Önce sen, sonra da bir yalnızlık şarkısı düşüyor aklıma
Oysa bir sessizlik hakim etrafta
Ve sulu bir kar yağıyor terk edilmiş sokağa
Rüzgârdan uçmaya hazır küf tutmuş odama
Derin bir hüzün çöker örselenmiş ruhuma
Zemheriye, ayaza, buz kesmiş havaya inat
Atıyorum kendimi sisler bulvarına
Islanıyor kirpiklerim üşüyor gözlerim
Geceye sessizlik, bana sensizlik hakim
Sigaramın ateşi de olmasa neredeyse donacak elim
Anla işte Papatyam!
Yine bir kahır gecesinde, elemler içindeyim
Bekliyorum gökyüzünü, ay kayıp yıldızlar ise firarda
Dönmeyeceğini bilsem de hani diyorum ki
Güzel günlerimiz hatırla ve beni bir kez olsun ara!
