Papatyam!
Hayal olsa da şimdi yanımdasın
Bir papatya tarlasına oturmuşuz
Başına papatyalardan bir taç yapıp takmışsın
Üzerinde bembeyaz bir elbise
Sanki gelinlik gibi ortama da uygun
Yanımda oturuyorsun ama konuşmuyorsun
Susma, konuş benimle!
Öyle boş gözlerle bakma bana!
Gözlerinde aşka dair ışıltılar olsun
O ışıltıları görmek istiyorum
Ve derinliklerinde kaybolmak
Zaten bu ıssız dağlarda kaybolmuşum
Varlığımın ya da yokluğumun bir önemi yok
Sadece dokunmak istiyorum ellerine
Korkma, çekme ellerini ellerimden, incitmem
Gece sabaha, karanlık aydınlığa ulaşmakta
Tan yavaş yavaş ağarmakta
Gökyüzü fulü, havada bir serinlik
İnsanın içine, iliklerine kadar işleyen bir soğuk
Ve ben sensiz, yine üşüyorum
Burada dağlar, hasret, acı kokar
Gözyaşı olur içime akar
Ama ayrılık ateşini söndürmez
Aksine harlar ve yakar, kül eder
Ölüp giderken bedenim, helalleşemedik seninle
Ve onca yaşanmışlıktan, hüznün kaldı geriye…