Papatyam!
Sırtımda kambur, yüzümde çizgiler, titreyen ellerimle
Beni ben beğenmezken aynalar neylesin?
Pusuya düşmüş ömrüm, yüreğime çığ düşmüş
Buz kesmiş kalbim, suç senin değil benim
Kalbim susmuş, kurumuş göz pınarlarım
Sazımın bam teli, yazamaz olmuş kalemim
Şimdi suç kalemin mi?
Yoksa kömürle yazılmış kara kaderim mi?
Dil lal olmuş, susmuş
Son kez merhaba der mi bilmem
Belki de çıkmaz bu can sabaha
Ya dört duvar zindana
Ya da koyun beni kara toprağa
Ölüm baki ise ben hazırım
Bir kez gülmeyince yüzüm
Ben sana değil kaderime küstüm
İşte bu da kısaca benim ömrüm
Issız gecelerde yıldızları saydım
Güneşte yandım kavruldum
Bir dilim ekmekle avundum
Yokluk ömrüme böyle işlemiş
Sana, ona, buna, hepinize
Varsa hakkım helal olsun!
Bir garip çıktı ölüm yoluna
Dönerse sağ, sarmalayıp bir sigara yakıp verin
Sonra da susup dinleyin, işte o benim…