Papatyam!
Yapraklarıma sonbahar düşmüş
Gönlümden yaralıyım, dallarım kırık
Sevinebildiğim tek şey, hayal yaşıyor olmak
Bir yanım kokunu özlüyor
Bir yanım rüzgârlarda savruluyor
Kaygı dolu sözler düşüyor dudaklarımdan
Biraz kırgın, biraz da umutsuz
Yorgun düştüm bugünlerde
Göğüs kafesimden taşacak gibi kalbim
Bedenimdeki ağırlık gözlerimden düşüyor
Gurbet mi zor, alışmak mı zor bilemedim
İçim yanarken üşürüm
Hırçın dalgalar gibi burkuluyor içim
Gelgitler oluyor, beni senden alıp götüren
Ve sensizlik girdaplarında boğuluyorum
Bir müzik parçasına takılıp salınıyorum
Gizemli dünyam, meftunum diyor içimde
Sanki hüzünler beni boğmak için üst üste yığılmış
Bütün şiddetiyle hırpalıyorlar beni yarım kalmışlıklar
Katkısız unutulmuşluklar geliyor aklıma
Gerçekler teğet geçiyor yanımdan
En iyisi hiç büyümeyeyim
Çocukluğuma döneyim ben…