Papatyam!
Ben senden sevmeyi, sevilmeyi öğrendim
Şimdi içimde ki hasret ve yalnızlık
Bu katran geceler, beni lime lime etmekte, bitirmekte
Bir gün bırakıp gidersen beni
Bil ki; ben bin bir parça olacağım
Benliğim yok olup gidecek, solacak
Beni bırakıp, bir yerlere gitme!
Beni o kahverengi gözlerine hasret bırakma!
Beni papatyalara düşman etme!
Ben papatyayı senle sevdim
Papatya kokulu sevdiğim, Papatyam!
Senden önce sadece papatyaların yapraklarını
Fal bakmak için
Seviyor ya da sevmiyor diye, bir bir yolardım
Nedense bana hep sevmiyor çıkardı, kızardım
Senin gönlüne hep bahar gelsin
O çok sevdiğin papatyalar bir de gönlünde açsın
Hatırlar mısın?
Bir gün okuldan arkadaşlarla pikniğe gitmiştik
Şimdi oralar da bina dolmuş
O zaman nasıl da çocuklar gibi şendik
Şakalaşmalar, koşuşturmacalar
Sonra da seninle kırda bulduğumuz papatyalardan
Geleceğimize dair fal bakmıştık
Biliyor musun?
Senden sonra papatyalara kızmıyor ve fal da bakmıyorum
Çünkü yapraklarını, sen diye koparmaya kıyamıyorum
Burayı bilen arkadaşlarımın anlattığına göre
Buralarda baharla birlikte papatyalar açar
İçindeki gelinciklerle birlikte renk cümbüşü olurmuş
Ben de baharı görürsem
Bu dağlarda açan papatyaları sen diye seveceğim
Sen diye koklayacak
Hepsini içimde aşkın gibi büyütüp soldurmayacağım…