Papatyam!
İçimde bir korku, biraz da endişe var
Bu, sana yetişememe, geç kalma korkusu
Öyle ki gözlerime yansımış
Ne kadar saklamaya çalışsam da bakışlarımdan belli oluyor
Sabırsızım ve yerimde duramıyorum
Sen giderken durmak, beklemek bana göre değil
Adeta avının üstüne atlayıp parçalayacak bir kartal gibiyim
Havada kara bulutlar var
Gökyüzü siyahlara bürünmüş, ara sıra da şimşekler çakıyor
Ayrıca insanı sinir eden çiseleyerek yağan bir yağmur
Hafifte olsa bir esinti
Yağmurla birlikte yüzüme vurup buz kestiriyor
Zaman geçtikçe soğuk içime işliyor üşütüyor
Ama bunların hiçbir önemi yok
Çünkü canımdan can gidiyor
En önemlisi de sen gidiyorsun
İçimde mırıldanmalar ve gittikçe yükselen sitemler var
İçimden küfürler etsem de
Yine de sana bir şey olmasın diye dua ediyorum
Allah’a yakarıyorum
Yağmurdan korunmak için üstü sac kaplı çardağın altında
Ses çıkarmadan meraklı gözlerle bakanlar var
Yağmur tanelerinin saca değmesi ile çıkan
Ve sinirleri bozan cılız, tık tok sesleri dışında bir ses yok
Ortalıkta ise bir ölüm sessizliği var
Herkes susmuş, dışarıdan duyulacak gibi
Heyecan içinde hızlı hızlı çarpan yürekler
Gözlerde ise meraklı bakışlar
Kıpırdayan dudaklarımda
Senin için, içten içte yapılan Allah’a yakarışlar var
Çünkü sen gidiyorsun, ben senden gidiyorum…