Papatyam!
Şimdi seninle iki yabancı mı olduk?
Ben bu ayrılığı kabul edemem
Hatırla verdiğin sözleri, yoksa unuttun mu?
Ne çabuk unuttun, bu kadar mıydı sevgin?
Teninin sıcaklığını, nefesini özledim
Sen hiç özlemedin mi?
Hiç aklına geldim mi, bir gün olsun aramadın mı beni?
Sensiz neler yaşadım bilmiyorsun
Dizginleri kaçırdım, delirdim, savruldum, kalbim hep acıdı
Çektiğim sıkıntıları hiç kimse umursamadı
Umursuyorsan eğer, tut elimden ve bırakma beni!
Gönül gönlün aynasıymış
Sana bakınca içimdeki aşkı
Sadece sana olan sevgiyi görüyorum
Ya sen, bana bakınca ne görüyorsun?
Kalbinden geçenin dilinden dökülmemesi
Kalbini parçalaması ne acıdır, bilir misin?
Sen nereye gidersen git
Daima kalbimde ve ruhumda olacaksın
Gitsen de rüyalarımda buluşuruz
Belki de bu şekilde huzur bulurum
Bu aşkın imkânsız, karşılıksız olduğunu biliyorum
Bana diyorsun ki vaz geç!
Vazgeçmek kolay mı?
Sıkıysa sen vazgeç sevdiğinden
Ne yapayım yüreğime hükmedemiyorum
Çünkü yüreğim seni çok ama çok sevdi
Bir değil bin canım da olsa
Senin için hiç düşünmeden veririm
İstemiyorsan da ben hayatından sessiz sedasız çeker giderim
Ama bir gün, söylemesinler sana öldüğümü
Duyup da üzülme!
Sen üzülürsen ruhum huzur bulmaz
Bunu da böyle bil!
Şimdi sana son kez soruyorum
Gerçekten hiç mi sevmedin beni?
Hiç mi özlemedin?
O zaman niye bu çılgınlık?
Bu yanlış anlaşılma bitmeli artık
Bana yokmuşum, değersizmişim gibi de davranma!
Buna hakkın yok, hüküm de verme!
Nasıl iyi olmamı bekliyorsun?
Her geçen gün ömürden harcanır bilmez misin?
Tükeniyorum zaman gibi
Gönül gözüyle bakmayan zaten göremez
İçimdeki yarayı, sevgiyi sen de görmedin
Nasip bazen insanın ayağına gelir ama göremez
Aşk ışıltısını bilirim ben
Bu sözleri söylerken için titriyor mu?
Evet, titriyordur
Gözlerim beni senin hakkında yanıltmış olamaz
Çünkü gözlerindeki ışıltıyı gördüm
Kendimi sana affettirmem için bana bir fırsat ver!
Dünya kirli, sokaklar kirli, insanlar kirli
Bu kirliliğin içinde nefes alamıyor boğuluyorum
Gel, bana nefes ol!
Dünya üzerinde insan hayatı, gelip geçici
Sen de geçip gidersin senden öncekiler gibi
Hiçbir şey senin değil, aldığın nefes gibi
İstersen daha fazla ciddiye alma hayatı ve bugünü
Anı yaşa, yaşayalım birlikte
Unutma ki son pişmanlıklar insanın içini yakar
Ben seninle olmak istiyorum
Gurur, inat bir yere kadar
Seni kaybetmemek için ayağına gelen bana
Gurursuz de istersen
Yapma ne olur, senden her ayrılık bana acı veriyor
Benim canım çok yandı, hala da yanıyor
En iyi ben bilirim bu pişmanlıkları
Zamanla acılar geçer sansan da
İçindeki aşk acısı geçmeyecek biliyorum
Ama sen bununla yaşamayı öğreneceksin
Ya da kendini onunla birlikte toprağa gömeceksin
Ben öyle yaptım sen de yap!
Sen geri dönene kadar
Kalbim attığı sürece, sabırla bekleyeceğim seni
Bir gün gelirsen de kalbimin yarasını senle saracağım
Çünkü seni aklımdan çıkaramıyorum, her anımda sen varsın
Sen tüm umutlarımı kırdın, hayallerimi çaldın
Oysa sana dair ne güzel hayaller kurmuştum
Büyük sevmiştim seni
Şu yüreğime sığmayacak kadar
Kabahat ben de çünkü senin gibi bir kadını sevdim
Seni unutmam için kaç bahar geçecek?
Kışa dönen gönlüme bahar gelmese de
Sen gönlümde açan bir kardelendin baharı müjdeleyen
Şimdi karanlık, dipsiz bir kuyudayım Yusuf gibi
O çıktı ama ben nasıl çıkacağım?
Bana kim el verecek çıkmam için?
Umutlarım bir çağlayan gibiydi içimde
Oysa şimdi susuzluktan kurumuş, çatlamış bir çöl gibi
Bir daha yeşerir mi sana dair içime ektiğim tohumlar?
Çiçeklerim yaprak döktü hüznümden
Başka bir ömrüm de yok, hem olsa da sana verecek
Akrep gibi soktun beni
İçimde bir acı, kahır var, kan kusuyor içim
Yaralarım dikiş tutmaz artık, kanar, kabuk bağlamaz
Dilimin ucundaydı ama söyleyemedim
Şimdi öldür beni kendi ellerinle!
Kör bıçakla lime lime doğranır gibi sızlar bedenim
Şu kirli hayatta oysa sana temiz bir sayfa açmıştım
Nice ayazlar yedim seni beklerken
Ama bir gülüşünle kırıldı kalemim
Konuşmak yalvarmak artık fayda etmez biliyorum
Bak, kapına geldim elim kolum bağlı
Boynuma vur yağlı urganı
Teneşirlere gelsin bedenim de bitsin bu acı…