Papatyam!
Bir fırtına kopan gövdemi sarar
Dalgalar savururken meçhule doğru
Çok soğuk karanlık köpüklü sular
Yüreğime çökmüş dinmiyor ağrı
Ben yitik aşkların gamla nefesi
Uzak dursun benden küflü şehirler
Acımadan seni benden aldılar
Bu tekne limana nasıl demirler?
Masum hayallerimi dünden çaldılar
Gidenlerin bir daha dönmediği gibi
Yıldızlar yok, ay yok, gecem zifiri karanlık
Açık denizlerde bak ışıksızım
Seni yitirince oldum seferi
Düşündükçe azar sol yanımda sızı
Azaldı takatim söndü gözümün feri
Sağ mıyım, ölü müyüm söyle deniz feneri?
Sen bari parılda durma dönüver
Yorgun balıkçılar mağdur olmasın
Suda yakamozlar aşkla yanıversin
Umutlar kıyıda sönüp kalmasın
Ayrılık ölümden daha da betermiş
Şimdi sarardım, eridim kaldım bir deri
Aslında canıma can olur
Yetermiş aşk dolu bakan bir çift göz
Ama yoksa dolmuyor, dolmuyor
Ve gelmiyor senden gidenlerim, gelmiyor
Gelmiyor işte deniz feneri
Bir daha geri gelmiyor senle gidenlerim…