Papatyam!
Gecenin bir suçu yok uykusuzluğuma
Bedenim yorgun, gözlerim yorgun
Aslında yokluk, sensizlik nöbeti bunlar
Buz kesen bir rüzgâr vurur sırtıma
Elin kavuşmaz her şeye
Hayallerinin üstü açılır
Soluna dönsen duvar, sağına dönsen duvar
Sanki zemheridir için
Karanlıkta ismin yankılanır
İnim inim inleten bir sıkıntı paralar yüreğini
Yine de kokun gelir uçup giden gecenin inadına
Sonra zehir olur içime
Nefesine karışan sigara dumanını yine de çekersin içine
Leş gibi kokan izmarit kokusunu hasret diye
Bir de öksürük nöbeti tutar, gıcıklanır boğazın
Bir yudum su bile yük olur bedenine
Gecenin bir suçu yok
Uykusuzluğum boyumu aşan sevdandan, hasretinden
Hani demiş ya şair
Yaşadığımız değil, yaşamamız mümkünken
Yaşayamadığımız şeyler daha çok koyar, diye
Benimki de o hesap işte
Sadece ağrıma gidiyor yokluğun
Geçmiş zamanın uğultusu kulaklarımda
Seni düşününce sızlar çocuk yanım
Böler gecemi sensizlik
Haram olur gözlerime uyku
Gecenin bir suçu yok, gel üşütme düşlerimizi…