Papatyam!
Dün gece düşümde gördüm seni
Yine papatya kokuyordun gecemde
İçime çektim seni
O narin, pamuk beyazı ellerinle
Saçlarımı okşuyordun gecemin sessizliğinde
Aşk ile dolup taşan gözlerine bakıp
Derinliklerinde kendimi görmek
Ve sonsuza kadar orada kalmak
Belki de en güzeli gözlerinde ölmek
Bir papatya tarlasında
Kelebekler uçuşuyordu, sessiz
Bir ara ellerimden tuttun
Gözlerinde aşk vardı bakarken
Dudağımın kenarından öptün titreyerek
Tepeden tırnağa sen kokuvermiştin
Ben ise mahcup, içimdeki ateş ise harlanmış
Sen ise gittin sebepsiz
Seninle birlikte hayallerim de gitti
Sonsuzluğa kanat çırparak
Anladım ki bu sevda da bana yer yok
Aşkımız kelebek misali bir günlükmüş
Çünkü bir varsın bir yok
Şimdi yine sensiz, sevgisizim
Koptu sevda zincirleri
Yıkıldı gönül tahtında savruldu tacım
Sevgisizliğin öyle yaralar açtı ki yüreğimde
Tedavisi, çaresi, merhemi yok
Umutlarımın son kırıntıları da gitti
Şu an her zamankinden daha da çok muhtacım
Beni bırakıp giderken
Yüreğimin her atışında, belki de bana nefes aldıran
Bir ümitti yüreğimde kalan
Sana olan özlem var buğulu gözlerimde
Çığlık çığlığa haykırışlarımda
Yorgun, karanlık akşamlarımda
Ayaklarımda pranga, sana gelemeyen ben
Bil ki yokluğunla ölüme sen mahkûm ettin beni
Damarlarımdan kanların çekilişini seyrettin gözlerinle
Ellerinle uçurumlara attın
Şimdi koptu sevda zincirleri
Prangalar yüreğimde
Yeniden sevmeye başladığım yerde
Her şeye rağmen sana olan özlemim
Ve sana hasretim kaldı içimde
Sevebilirsen, gelebilirsen gel!
Ben her şeye rağmen geçmişi sildim
Yine severim seni, istediğin şekilde
Kelepçe vur göz kapaklarına
Görebildiğin her şey ben olayım
Gözlerinde hep ben kalayım
Olur ya bir gün sen de özlersin beni
Dayanamaz gözyaşları dökersin hasretime
Yere düşen bir yağmur tanesi gibi
Gözlerinde nemi kalan
Ne kilit vurduğun yüreğini ben açabilirim
Ne de sevdana yenik düşen yüreğimi
Ama yine de kalbinde sakla beni!
Hep orada kalayım
Olmaz mı, Papatya kokulu sevdiğim?